Afscheid

De laatste weken plastische chirurgie! Afgelopen zaterdag vertrok onze plastisch chirurg en dat betekent dus ook dat er afgelopen week en de komende weken geen geplande operaties meer plaatsvinden voor plastische patienten. De afdeling wordt elke dag een beetje leger, patienten gaan met ontslag naar het HOPE center of mogen naar huis. Je zou denken dat dat goed nieuws is voor de patienten, en deels is dat ook zo, maar het blijkt elke keer toch super moeilijk te zijn voor hen om weg te gaan van het schip. Na vaak ruim een maand is het moeilijk afscheid te nemen. Patienten nemen afscheid van de verpleegkundigen, maar hebben ook vriendschappen opgebouwd met andere patienten, wat ontroerend is om te zien. Vorige week mocht iemand met ontslag, en een andere patient was helemaal in tranen en moeilijk te troosten omdat haar nieuwe vriendin weg zou gaan. Een glas water, een knuffel, een broertje van een andere patient veegde haar tranen af, en een daycrew die oppeppende woorden zegt. Zo mooi om te zien!

Niet alleen op de afdeling is er afscheid, ook gaan er vrijwilligers weer terug naar hun thuisland, waaronder ook mijn (te) gekke maatje en vriendin die ik op het schip heb ontmoet, Gejonne. Na twee maanden van het leren kennen van het leven op het schip, samenwerken, gek doen en lol hebben is dat best even lastig wanneer er zulke toppers vertrekken. Gelukkig voor ons blijven er nog genoeg topvrijwilligers achter. 😉

Vorige week kwam afscheid nemen ook persoonlijk erg dichtbij, toen mijn oma in Nederland overleed, op een prachtige leeftijd van 91 jaar. Gelukkig was er de mogelijkheid om naar Nederland te gaan voor de begrafenis, en daarom ben ik een weekje in Nederland geweest. Blij dat ik toen samen met familie kon zijn en ook vriendinnen heb kunnen zien. Mijn oma was nu dementerend, maar is altijd heel betrokken en belangstellend geweest bij het werk wat ik doe als verpleegkundige, vooral omdat ze dat vroeger ook altijd had willen doen. Toen was daar geen mogelijkheid voor omdat ze thuis moest helpen. Wat ben ik dankbaar dat wij in Nederland de mogelijkheid hebben om naar school te gaan, elke keer maar weer door te kunnen leren als je dat wilt. Zo anders dan hier in Guinee, waar veel kinderen niet naar school gaan en er dus veel kinderen rondzwerven op straat.

Een tijdje terug ben ik naar casa-eiland vlakbij Conakry geweest, maar sinds ik weer terug ben op het schip ben ik ook naar Coyah geweest.  Een prachtige plek met veel groen! Je kan het in 1,5 uur rijden, als het verkeer meezit. Je kan het ook in 4 uur rijden, dat is als de taxichauffeur niet meezit en je onderweg wordt aangehouden door de politie. Wat betreft de taxichauffeur: 40km/u rijden is niet snel. Hij zei dat hij moest tanken, maar we hebben ongeveer 10 tankstations voorbij gereden zonder te stoppen. Dus uiteindelijk heeft hij gewoon alle kilometers af kunnen leggen, en hebben wij even ons geduld kunnen testen. Wat betreft de politieagent: jup... ik zat fout. Maakte een foto van de omgeving met mijn arm uit het raampje. Had die beste man een goede reden om ons te stoppen. Hij wilde mijn telefoon hebben, en de foto's controleren. Na wat tegenstribbelen heb ik mijn mobiel toch maar gegeven. Na een preek te hebben gehad, een waarschuwing 'en de vraag of we allemaal getrouwd waren, kreeg ik mijn mobiel terug en mochten we onze weg vervolgen. Au revoir!  Ik zal de foto trouwens wel even toevoegen. 😊

Goed, dat weekend was top! In Coyah heeft een nederlandse vrouw een aantal jaar terug een stichting opgericht, en zij doet daar nu projecten met o.a. vrouwen en kinderen. Heeft ook een vakantiepark, met een aantal 'bungalows'. Een prachtige hike gedaan naar de top, waarbij het meerendeel van het pad nog vrijgemaakt moest worden met een machete. Het kostte wat energie en het was erg warm, maar het was het absoluut waard! Wat een prachtig uitzicht!!

Later die middag en de volgende ochtend heerlijk bij de rivier gezwommen wat voor ons huisje lag. Veel gezelligheid gehad met 4 andere lieve dutchies! Heerlijk om op deze manier even te kunnen ontspannen.

De komende week zal het iets rustiger zijn op de afdeling, waarna begin November de orthopedische operaties van start gaan! Ik heb er zin in, en houd jullie op de hoogte! Bedankt voor de reacties op de vorige blogs, leuk om te lezen!

Liefs Henriette.