Orthopedie is in volle gang!

29 november 2018 - Boké, Guinee

Kindjes, heeeeeeeel veel kindjes heb ik de laatste weken zien komen en zien gaan op de afdeling. De orthopedische operaties zijn sinds begin november van start gegaan en het is daarmee dus lekker druk. Wat een leuke ervaring om dit mee te maken. Heel wat anders dan dat ik gewend ben! 

Ik geef jullie een indruk wie er zoal zijn op de afdeling en wat er ongeveer voorbij komt tijdens ons werk.
-20 kids
-20 caregivers
-5 daycrew
-5 verpleegkundigen
-Traantjes wegvegen
-Beetje spelen, afleiding geven
-Oefeningen voor de kids, 5-6x per dag, maar ook de groepsoefeningen met veel muziek
-Kids motiveren uit bed te gaan en weer te leren lopen! Door het lopen groeit het bot weer sneller aan elkaar. 

Alle kinderen die komen hebben vergroeide benen. Zij worden meestal met rechte benen geboren, maar door een tekort aan bepaalde voedingsstoffen, hebben veel kinderen gebogen benen. De meeste kinderen komen met varus of valgus. Oftewel, O of X benen. Dit wordt op het schip gecorrigeerd door een stukje bot te verwijderen. Na een paar dagen bedrust moeten de kinderen dus veel gaan oefenen met lopen, zodat het bot aan elkaar kan gaan groeien. Dat is vooral in het begin pijnlijk, maar met goede pijnstilling en de sterke wil bij de kinderen, is het mooi om te zien dat het elke dag een stukje beter gaat!  Ik heb een paar foto's van Aicha toegevoegd, een lief meisje dat 'O' benen heeft, en daaraan geopereerd is. Ondertussen is ze aan herstellen in het HOPE center.  Ik verwacht dat er binnenkort foto's online komen van na de operatie.GND181022_AICHA_PAT09130_HOME_VISIT_BEFORE_LA001_LO

Ook kan je in het album foto's vinden van Tene, het meisje waar ik eerder over heb geschreven met de amniotic band. Nu kan je zien dat ze goed bezig is met haar oefeningen die de fysiotherapeut haar geeft! 
Daarbij zien we regelmatig kinderen met klompvoetjes. Mercy ships heeft ook een ponseti kliniek. Hier gaan de kinderen met klompvoetjes i.p naar toe. In deze kliniek proberen ze eerst het klompvoetje te verhelpen door middel van alleen gips. Als dat niet voldoende is, komen de patienten voor een operatie op het schip. 

Als de afdeling helemaal vol is betekent dit dus dat er 50 mensen(incl personeel) rondlopen op de afdeling. Dat is een leuke uitdaging die tot nu toe best goed gaat. Ondanks de warmte, kleine ruimte en benen waar je af en toe bijna over struikelt, heb ik altijd mijn bestemming kunnen bereiken. :) 

Over bestemmingen gesproken ..  afgelopen weekend ben ik toch op een mooie plek geweest! Het was ship-holiday, wat betekent dat het weekend dit keer al op donderdagavond begint en t/m zondag is. Een extra dagje vrij dus! Deze keer was ik dit hele weekend vrij, waardoor we met een aantal meiden een weekendje weg hebben gepland. Het plan was om naar Garama te gaan, wat vlak bij Boke ligt, zo'n 5 uur rijden vanaf Conakry. Dit met een geleende auto van iemand van het schip. In Garama woont een Nederlands gezin, die daar als missionarissen werken. Allereerst is de autorit naar het dorp geweldig. Wat een prachtige natuur, heel veel groen en super mooie uitzichten! Zelf ook een stuk gereden, waarbij ik echt heb genoten. Het eerste deel over verharde, goede wegen en het laatste deel bestaat uit het ontwijken van gaten in de weg, en een dirt road van ongeveer 3 km. 

IMG_4680

Wat een verschil met het schip en de stad. Op het schip is alles best luxe. We hebben stromend water, airco,  er wordt 3x een maaltijd gekookt en er is eten in overvloed. Als je buiten bent, in de haven, in de stad en je ziet de straten, je ziet de armoede en ruikt en ziet de viezigheid, dan besef je meer dat je in West Afrika bent. Maar als je echt het binnenland in gaat, zoals in Garama, dan komt het pas echt dichtbij. We mochten ervaren hoe het is om in een klein dorpje te verblijven. De huisjes in het dorp zijn wisselend, veel ronde stenen huisjes met stro/riet op het dak, maar ook wat grotere huizen. Over het algemeen wonen er meerdere families in 1 huis.  Begin van de avond kwamen we aan, waarna we hebben gegeten met het Nederlandse gezin. Daarna werden we naar het guesthouse gebracht, waar we 2 nachten zouden doorbrengen. In het centrum van het dorp. We werden meteen voorgesteld aan onze buren, die ons garandeerden dat we die nacht veilig konden slapen, zij zouden op ons letten. Die avond maar eens een lekkere douche genomen. Lees: mezelf overgoten met emmertjes koud water en gewassen. :) Terwijl het volle maan was, de krekels zich flink lieten horen en de honden goeie gesprekken hadden, ben ik toch in slaap gevallen onder een muskietennet.

Zaterdagochtend hebben we een rondleiding gehad door het dorp, veel lokale mensen gesproken en de dokter heeft zijn praktijk laten zien. Dit was echt wel even schrikken! Wat een armoede, en vooral de ruimte waar vrouwen bevallen was echt bizar om te zien. Zie foto's voor indrukken.. En te bedenken dat deze dokter de enige is in dit dorp, ontzettend veel patienten moet zien, en enorm lange dagen maakt. In September en Oktober heeft hij ruim 2000 patienten per maand gezien, en ongeveer 50 bevallingen gedaan. Doordat het einde regenseizoen is in die maanden, komt er meer malaria voor en in die maanden is er nog niet veel groente en fruit geoogst, waardoor er een lagere weerstand is door vitaminetekort.

Wat het bezoek in dit dorp ook erg bijzonder maakte, is dat er een meisje uit het dorp, bij Mercy Ships een orthopedische operatie heeft ondergaan 2 weken terug, en bij mij op de afdeling heeft gelegen. Dit hoorden we toen we in het dorp aankwamen. Als ik de patienten op de afdeling zie, kan ik hun achtergrond alleen maar voorstellen en heb ik er een bepaald beeld bij. Nu ik het echt kon zien, kwam het veel meer binnen. We hebben de zusjes en tante van het meisje ontmoet, en spontaan kwam het idee om een filmpje te maken voor het meisje met beterschapswensen. De tante en zusjes en nog meer kinderen uit het dorp hebben van zich laten horen. Maandag hebben we het filmpje laten zien aan het meisje en haar vader, die nu in het HOPE-center verblijven. Wauw! Wat een tof moment! Een big smile op haar gezicht, en haar vader was ook zo blij! Hij bleef maar aanwijzen wie zijn kinderen zijn, en heeft ons super vaak bedankt. Enorm waardevol voor hen en mooi om te kunnen doen. 

DSC03158

Zaterdag middag hebben we nog gezwommen in een subtropisch zwembad midden in de natuur ;) Oftewel, plas/rivier met watervalletjes. Heerlijk om even af te koelen, en de rit ernaar toe was weer geweldig. Crossen over de smalle, zanderige paadjes, wat behoorlijk hobbelen was. 
Zondag weer terug gegaan naar het schip, en aan het einde konden we de conclusie trekken dat het een fantastisch, leerzaam en heeel erg gezellig weekend was geweest! :) 

Ondertussen is er weer een screening in het land geweest, en is het screeningsteam dinsdag weer terug gekomen. De patienten die in aanmerking kunnen komen voor een operatie krijgen nu aanvullende onderzoeken, en zullen later ingepland worden voor een operatie. 

Ook is de president van Guinea gisteren op bezoek geweest op het schip. Wat een happening! Enorm veel militairen, veel zwarte auto's en veel voorbereidingen op het schip. En dat alles voor ruim een half uur. Interessant om te zien hoe dit allemaal in z'n werk gaat en te bekijken. Ondertussen ben ik ook benieuwd hoe de patienten over dit bezoek en over de president denken en hoop ik natuurlijk dat het werk wat Mercy Ships doet, en het bezoekje aan de afdelingen,  de president heeft geraakt. 


Voor nu, denk ik dat dit het is! Vanavond ga ik aan een reeks van 4 nachtdiensten beginnen, hopend dat ik wakker kan blijven ....;)  Oh, en bij deze wil ik beloven dat mijn volgende blog er eerder zal zijn dan dat deze blog er was. 

Liefs vanaf Conakry, waar het nog steeds lekker 30 graden is! 

Foto’s

15 Reacties

  1. Theresia Voors:
    29 november 2018
    Wauw Henriette, wat een ervaring.. Wordt enorm wennen straks weer voor je in Nederland 😅
  2. Corrie Trompetter:
    29 november 2018
    Wat een prachtig verhaal weer !!
  3. Gerrit de Rooij:
    29 november 2018
    Wat heb je prachtig verhaal met heel veel gevoel weer geschreven. Je maakt heel veel mooie dingen mee maar ook minder mooi want het is denk toch wel moeilijk om zulke kinderen te zien lijden. Maar ook de armoede in zo'n dorp waar je geweest ben, maar wat wel mooi is de natuur die je hebt gezien. Ik wens je nog een mooie tijd toe en hou de moed erin.
    Hartelijke groet, Gerrit
  4. Janine:
    30 november 2018
    Wat vet! Echt heel tof om te lezen en te zien :) Wat is het fijn om zoveel dankbaarheid te kunnen merken hè. En wat mogen wij eigenlijk blij zijn met hoe de dingen zijn geregeld, want die dokterspraktijk daar, is toch wel even schrikken... Prachtige natuur en wat heerlijk om van die stralende kinderen op de foto te zien! Dat moet toch wel genieten zijn :)
    Liefs! xx
  5. Maurice:
    30 november 2018
    Super leuk verhaal weer Henriette!
  6. Alise:
    30 november 2018
    Je hebt het heel mooi omschreven Henriëtte! Het leest heel goed door en het geeft je het gevoel dat je er echt even helemaal in zit (voor zover dat kan). Wat ziet dat er allemaal anders uit dan hier, toch maar weer even extra dankbaar zijn voor alles. Wat moet dat ook een ervaring zijn.. de natuur, het werk op de boot, zien hoe alles daar eraan toegaat.. best wel heftig om te zien. Ze krijgen goede, vriendelijke zorgen en dat spontane, heel leuk om te lezen! Elk mens heeft dat nodig 😊 nog een hele goede tijd gewenst!
  7. Neel:
    30 november 2018
    ❤️❤️
  8. Tessa van Braam:
    30 november 2018
    Goeiedag Henriette,
    Wat ontzettend leuk om je enthousiaste verhaal te lezen. Ik zie het allemaal helemaal voor me, de dorpjes, de wegen en de bevolking maar natuurlijk ook het tropische zwemparadijs. Wat een wereldervaring voor jou. Het zal best aanpoten zijn maat je krijgt er ook veel voor terug....ik wacht op je volgende berichtje. Groet Tessa
  9. Ineke Metzlar:
    30 november 2018
    Hallo Henriëtte, wat een verhaal weer! Wat fijn dat de kinderen geholpen kunnen worden bij jullie. Wat me ook aangreep was het verhaal van de dokter!' Zoveel patiënten en al die bevallingen.....Ik zag zijn 'doktersroom' en zag dat bed... Ik kreeg een déja vu van mijn reis naar India, waar vrouwen ook zo bevielen....Het is beter als in de bush bevallen, maar dit is zo aangrijpend....Ik wens je weer veel werkplezier.
    Toffe meid ben je, groetjes van de buurtjes.
  10. Miranda van Assema:
    30 november 2018
    Wauw Henriette! Wat een gave ervaringen! Mooi om te lezen en dat je ons er een beetje in meeneemt. Geniet!
  11. Ome Jan en tante Annie:
    30 november 2018
    We hebben je verslag weer gelezen en genoten van de mooie manier waarop je het kan. Wat een indrukken en wat een contrast met Nederland zo'n verloskamer. Leuk dat je een Hollands gezin hebt ontmoet in Garama.
    Groetjes ome Jan en tante Annie
  12. Marianne Vriend:
    30 november 2018
    Hoi Henrietta,
    Wat mooi weer om te lezen!
    Zie het net als Tessa voor me omdat je het zo mooi beschrijft!
    Wat geweldig dat jullie deze kinderen opereren en weer laten revalideren.
    Ik ga ook de nachtdienst in morgen, maar op een heel ander stukje van de aarde! 😊
    Heel veel werkplezier daar en geniet van de mooie Afrikaanse natuur!
  13. Marijke:
    30 november 2018
    Wat een belevenissen! Prachtig om te lezen. En geweldig om dit werk zo te mogen doen Henriette!!
  14. Marinus en Hennie:
    30 november 2018
    Heel mooi om te lezen wat je allemaal meemaakt lieve Henriëtte.
    Prachtig verslag.
    Gr van alle Mekenkampjes
  15. Hannie Klopper:
    5 december 2018
    Hoi Henriette, wat gaaf om zo nee te kunnen kijken net jouw werkzaamheden en je bezoeken aan het vasteland. Je geniet ervan, dat straal je echt uit. Een rijke zegen toegewenst in al het werk dat er te doen is.