Laatste blog vanuit Senegal!

En jawel, de tijd breekt aan om mijn laatste blog te schrijven vanuit Senegal. Een blog met patiëntenverhalen en andere updates! 

De afgelopen weken werkte ik zo'n 40u per week op de general ward (algemene chirurgie) waar er ondertussen heel wat lipomen zijn verwijderd en waar veel hernia's zijn gerepareerd. Ter info: met een hernia worden geen rugklachten bedoeld, maar bijvoorbeeld liesbreuken en navelbreuken. Iets wat hier veel voorkomt bij volwassen mannen en kinderen. Ook werden er kids met omphalocele of hydrocele geopereerd. Helaas heeft er 1 klein patiëntje van onze afdeling die een omphalocele had, complicaties gekregen voordat ze opgenomen werd waardoor er last minute werd besloten dat de operatie niet door kon gaan. Haar gezondheid was te instabiel.  Dit is een enorm lastige beslissing die de dokteren moeten maken en dit doet veel met iedereen. 

Elke 2 weken vindt er een wisseling van chirurgen plaats, waardoor we wisselend kinderen of volwassen opgenomen hebben. Van een baby van 10 maanden tot een volwassene van 70jaar. Hierdoor hebben we een enorm diverse doelgroep.

Wat ik toch wel het leukste vind is de volwassenen en tieners. Hier kan je makkelijker gesprekken mee voeren en zodoende ook wat meer over hun achtergrond te weten komen. Het meerendeel van de jongens/mannen komen van ver en zijn boeren. De meeste verbouwen wat groenten en hebben geiten of koeien. De vrouwen zorgen voor de kinderen en verkopen meestal etenswaren op straat (veel fruit, groenten, pinda's) Ook zijn er veel kledingmakers en was er laatst een muzikant op de afdeling. Hij vertelde vol trots dat hij meerdere instrumenten bespeeld, o.a de djembe. Omdat we wel van wat muziek houden en ik wist dat er djembe's aan boord waren heb ik er 1 gehaald. De beste man wilde eerst niet spelen omdat hij een beetje hoofdpijn had en wilde rusten. (verstopt onder zijn deken). Een andere 22 jarige patient vond het daarentegen leuk om al wat deuntjes te spelen en deed z'n best. Nog geen minuut later zag ik een hoofd onder het deken vandaan komen met een grijns. De muzikant vergat zijn hoofdpijn even en kon het niet laten om zijn talent te showen. Erg leuk, want daar kwamen ook meerdere patiënten en verzorgers op af en zo bouwden we ons eigen feestje op de afdeling.  🙂  

Over werk gesproken.. we geven instructies mee aan patiënten wat ze wel/niet mogen doen na de operatie. Zo mogen patiënten na een herniaoperatie minimaal 4weken niet zwaar tillen. Dat lijkt makkelijk vol te houden en voor ons zou dat ook goed te doen zijn. Je krijgt verlof van je werk na een operatie en je krijgt doorbetaald. Hier ligt dat behoorlijk anders. (afhankelijk of je voor de overheid werkt, mocht dit het geval zijn hebben ze meer kans om iets betaald te krijgen) Laatst had ik een gesprek met een man die afvroeg hoe lang hij niet mocht werken. Ik stelde de vraag wat voor werk hij doet: hij graaft waterputten. Hij liet wat foto's zien en dit was echt indrukwekkend. Een tientallen meters diepe put die met de hand/schep wordt gegraven. Geen boor die eraan te pas komt. Deze man doet fysiek dus ongelofelijk zwaar werk en hij had een liesbreuk aan beide kanten. De breuk wordt hersteld en er wordt een mat achtergelaten. Die instructies van 4 niet werken is bij hem dus zeker belangrijk. Ik vraag me wel af hoe dit in de praktijk gaat zijn. Want tegelijk betekent dit: minder/geen inkomen wat als gevolg heeft dat hij zijn familie mogelijk niet kan onderhouden. Nu weet ik niet precies hoe de financiele situatie was van de betreffende patiënt en of hij eventueel familie heeft die tijdelijk het werk kan doen, maar dit is ook vaak een reden dat patiënten lang wachten om naar een lokaal ziekenhuis te gaan/helemaal niet kunnen. Ten eerste kost de operatie geld die ze vaak niet hebben, ten tweede betekent een dag niet werken een dag geen inkomen. Als je moet kiezen tussen geld om te kunnen voorzien in maaltijden voor je gezin of een operatie voor jezelf om van pijn of lichamelijke ongemakken af te zijn, dan kan ik me indenken dat voor hun de keuze snel gemaakt is. Tegelijk zie ik hier bij onze patiënten enorm veel bereidwilligheid en dankbaarheid om de instructies op te volgen omdat deze gratis operatie echt als enige kans zien/hebben.

Naast de volwassenen op de afdeling zijn er ook kinderen bij ons opgenomen die vanwege bijv. staar een operatie aan het oog krijgen. Een dag na de operatie wordt het oogkapje verwijderd en moeten ze langzaam aan wennen aan het licht en alle indrukken om hen heen. In het begin kan het heel intens zijn want het brein is al deze prikkels vaak voor langere tijd niet gewend. Het was mooi om te zien dat 2 jongetjes samen een dag na de operatie op ontdekkingstocht gingen over de gangen. Er was zoveel te zien voor hen! Nog een dag later liepen beide jongentjes (beide met een stoere zonnebril) met hun moeders de gangway af, op naar huis. Waar ze hopelijk letterlijk beter zicht hebben/krijgen op een mooiere toekomst.
We hebben ook een 'celebration of sight' gehad op het schip met de volwassene oogpatiënten, zie foto's. Een viering met veel worship, dans en muziek.

Naast de patiëntenverhalen ook wat andere updates..

Ten eerste heb ik mijn baan in NL opgezegd! WAT?! Schrijf ik dit echt? Jawel, na 8 jaar op chirurgie/urologie gewerkt te hebben heb ik het besluit genomen om mijn vast contract te beëindigen (nog wel een 0-uren contract te houden) in het ziekenhuis. De keuze om het op te zeggen is het gevolg van de beslissing om ook bij Mercy Ships aan boord te gaan in Sierra Leone vanaf (hoe het er momenteel uitziet) Augustus tot December 2023. In de eerste paar maanden zag ik hier gelijk weer hoe belangrijk en waardevol het werk is wat we doen bij Mercy Ships. Hoe dankbaar patiënten zijn en hoe hier het verschil echt gemaakt kan worden in levens. Het werk geeft daarom ook zoveel voldoening. Het is mij duidelijk geworden na overwegingen en gebed dat dit werk in mijn ogen hier momenteel belangrijker/meer nodig is dan een opleiding of betaald werk in Nederland. 

Ten tweede zal ik als alles doorgaat het patiëntenselectieteam gaan helpen. Ik hoop in Juni weer in Nederland te zijn, om begin Juli al te vertrekken naar Sierra Leone. Ik zal daar dan eerst voor 7 weken helpen in het selectieteam voordat ik aan boord ga van het schip. Met het team selecteren we de patiënten die in aanmerking komen voor een operatie. Ik kijk er enorm naar uit om dit unieke en bijzondere werk te gaan doen!

Omdat foto's vaak zoveel meer zeggen: bij deze blog lekker veel foto's! Van het agriculture project tot de patiënten in de wards en in het HOPE-center, van koningsdag tot de eerst ontslagen patiënten en van pasen tot aan de eye celebration. Van alles door elkaar, geniet ervan en hopelijk tot gauw :)